مهاجرت در سن 16 سالگی می‌تواند یک فرآیند چالش برانگیز و پیچیده باشد. این نیاز به برنامه ریزی دقیق، ثبات مالی و یک شبکه حمایتی دارد. در حالی که خارج شدن از خانه در سنین پایین برای افراد معمول نیست، ممکن است شرایطی وجود داشته باشد که آن را ضروری یا مطلوب کند. در اینجا شش مرحله و سه راه ساده وجود دارد که به شما کمک می کند تا در 16 سالگی از خانه خارج شوید.

1. آمادگی خود را ارزیابی کنید

کوچک کردن در سنین پایین مستلزم بلوغ و مسئولیت پذیری است. قبل از هر تصمیمی، زمانی را به ارزیابی آمادگی خود برای زندگی مستقل اختصاص دهید. عواملی مانند رفاه عاطفی، توانایی مدیریت امور مالی و تمایل به پذیرفتن مسئولیت های بزرگسالان را در نظر بگیرید.

2. درباره حقوق قانونی خود تحقیق کنید

در سن 16 سالگی، ممکن است در مورد اجاره مکان یا امضای قرارداد، حقوق قانونی محدودی داشته باشید. در مورد قوانین موجود در مکان خاص خود تحقیق کنید تا متوجه شوید که چه حقوق و محدودیت هایی به عنوان یک خردسال دارید. در صورت لزوم به دنبال مشاوره حقوقی باشید تا مطمئن شوید که در مورد گزینه های خود کاملاً مطلع هستید.

3. ایجاد یک بودجه

ثبات مالی هنگام خروج از خانه در هر سنی بسیار مهم است. بودجه ای ایجاد کنید که شامل تمام هزینه های پیش بینی شده شما، مانند اجاره، آب و برق، مواد غذایی، حمل و نقل و سایر ملزومات باشد. هر درآمدی را که دارید یا قصد دارید کسب کنید، مانند کار پاره وقت یا حمایت مالی اعضای خانواده را در نظر بگیرید.

4. گزینه‌های مسکن را کاوش کنید

هنگام بررسی گزینه‌های مسکن، چندین مسیر وجود دارد که می‌توانید انتخاب کنید:

• زندگی با اقوام یا دوستان: در صورت امکان، گزینه زندگی با اقوام یا دوستان نزدیکی را که مایلند محیطی امن و حمایت کننده برای شما فراهم کنند، بررسی کنید.
• اجاره یک آپارتمان: برخی از صاحبخانه‌ها ممکن است مایل باشند با رضایت والدین یا یکی از امضاکنندگان قرارداد اجاره را به افراد زیر 18 سال اجاره کنند.
• برای مسکن انتقالی درخواست دهید: به برنامه‌های مسکن انتقالی که مخصوصاً برای جوانانی که نیاز به حمایت زندگی مستقل دارند، طراحی شده‌اند.

5. به دنبال خدمات حمایتی بگردید

خروج در 16 سالگی می‌تواند طاقت فرسا باشد، اما خدمات حمایتی برای کمک به شما وجود دارد. با سازمان‌های محلی مانند پناهگاه‌های جوانان، آژانس‌های خدمات اجتماعی یا سازمان‌های غیرانتفاعی که به افراد جوان نیازمند مسکن و منابع دیگر کمک می‌کنند، تماس بگیرید.

6. توسعه مهارت های زندگی

کوچک کردن در سنین پایین مستلزم توسعه مهارت های زندگی ضروری است. برای یادگیری مدیریت مالی اولیه، آشپزی، نظافت و سایر مهارت های ضروری برای زندگی مستقل وقت بگذارید. از بزرگسالان مورد اعتماد راهنمایی بخواهید یا در کارگاه ها یا برنامه هایی ثبت نام کنید که این مهارت ها را آموزش می دهند.

3 روش ساده:

1. ارتباط با والدین یا سرپرستان: ترک خانه در سن 16 سالگی می‌تواند روابط با والدین یا سرپرستان را تیره کند. مهم است که در مورد تصمیم خود و دلایل تمایل به مهاجرت با آنها ارتباط باز و با صداقت داشته باشید. آنها ممکن است بتوانند پشتیبانی یا راه حل های جایگزین ارائه دهند.
2. به دنبال راهنمایی از یک بزرگسال معتمد باشید: یک بزرگسال مورد اعتماد را شناسایی کنید که بتواند در طول این فرآیند راهنمایی و پشتیبانی کند. این می‌تواند یک معلم، مربی، مشاور یا دوست خانوادگی باشد که می‌تواند به شما توصیه کند و به شما کمک کند تا در سنین جوانی چالش‌های خروج از خانه را حل کنید.
3. یک شبکه پشتیبانی بسازید: اطراف خود را با تأثیرات مثبت احاطه کنید و یک شبکه حمایتی از دوستان، مربیان یا سازمان‌های اجتماعی ایجاد کنید که می‌توانند حمایت عاطفی و کمک عملی را در طول این انتقال ارائه دهند.

خروج از 16 سالگی گام مهمی به سوی استقلال است، اما باید با برنامه ریزی و بررسی دقیق به آن نزدیک شد. قبل از هر تصمیمی مطمئن شوید که تمام منابع و گزینه های موجود را بررسی کرده اید.